برای افرادی که اندام سالمی دارند، حرکت آزادانه، دویدن و پریدن امری طبیعی است، اما برای افراد پاراپلژیک، حتی ایستادن به یک امر تجملی تبدیل شده است. ما برای رویاهایمان سخت کار می کنیم، اما آرزوی آنها این است که مثل مردم عادی راه بروند.
هر روز بیماران پاراپلژیک روی ویلچر می نشینند یا روی تخت های بیمارستان دراز می کشند و به آسمان نگاه می کنند. همه آنها رویایی در دل دارند که بتوانند مانند مردم عادی بایستند و راه بروند. اگرچه برای ما این عملی است که به راحتی می توان به آن دست یافت، اما برای فلج ها این رویا واقعاً کمی دور از دسترس است!
آنها برای تحقق رویای ایستادن خود بارها و بارها به مرکز توانبخشی رفت و آمد کردند و پروژه های طاقت فرسای توانبخشی را پذیرفتند، اما بارها و بارها تنها بازگشتند! درک تلخی در آن برای مردم عادی دشوار است. ناگفته نماند که برخی از بیماران پاراپلژیک شدید حتی برای ابتدایی ترین خودمراقبتی به مراقبت و کمک دیگران نیاز دارند. بر اثر تصادف ناگهانی، آنها از افراد عادی به پاراپلژیک تبدیل شدند که تأثیر و بار زیادی بر روانشناسی آنها و خانواده اصلی شادشان داشت.
بیماران پاراپلژیک اگر می خواهند در زندگی روزمره حرکت کنند یا سفر کنند، باید به کمک ویلچر و عصا تکیه کنند. این وسایل کمکی «پای» آنها می شود.
نشستن طولانی مدت، استراحت در رختخواب و ورزش نکردن به راحتی می تواند منجر به یبوست شود. علاوه بر این، فشار طولانی مدت بر بافت‌های موضعی بدن می‌تواند باعث ایسکمی مداوم، هیپوکسی و سوءتغذیه شود که منجر به زخم بافتی و نکروز و منجر به زخم بستر می‌شود. زخم بستر دوباره بهتر و بدتر می شود و بارها و بارها بهتر می شود و اثری پاک نشدنی در بدن به جا می گذارد!
به دلیل عدم ورزش طولانی مدت در بدن، به مرور زمان تحرک اندام ها کاهش می یابد. در موارد شدید منجر به آتروفی عضلانی و تغییر شکل دست و پا خواهد شد!
پاراپلژی نه تنها شکنجه جسمی، بلکه آسیب روانی را نیز به همراه دارد. یک بار صدای یک بیمار معلول جسمی را شنیدیم: "آیا می دانید، من ترجیح می دهم دیگران بایستند و با من صحبت کنند تا اینکه چمباتمه بزنند تا با من ارتباط برقرار کنند؟ این حرکت کوچک قلبم را می لرزاند." موج، احساس درماندگی و تلخی..."
به منظور کمک به این گروه‌های چالش‌برانگیز تحرک و توانمندسازی آنها برای لذت بردن از یک تجربه سفر بدون مانع، شرکت فناوری شنژن یک ربات هوشمند راه‌رو راه‌اندازی کرد. این می تواند عملکردهای تحرک کمکی هوشمند مانند ویلچر هوشمند، آموزش توانبخشی و حمل و نقل را تحقق بخشد. واقعاً می تواند به بیماران مبتلا به تحرک اندام تحتانی و ناتوانی در مراقبت از خود کمک کند، مشکلاتی مانند تحرک، مراقبت از خود و توانبخشی را حل کند و آسیب های جسمی و روحی عظیمی را از بین ببرد.
با کمک ربات‌های راه‌روی هوشمند، بیماران پاراپلژیک می‌توانند به تنهایی و بدون کمک دیگران تمرین راه رفتن فعال انجام دهند و بار خانواده‌هایشان را کاهش دهند. همچنین می تواند عوارضی مانند زخم بستر و عملکرد قلبی ریوی را بهبود بخشد، اسپاسم عضلانی را کاهش دهد، از آتروفی عضلانی، پنومونی انباشته جلوگیری کند و از آسیب نخاعی جلوگیری کند. انحنای پهلو و تغییر شکل ساق پا.
ربات‌های هوشمند راه‌رو امید جدیدی را برای اکثر بیماران پاراپلژیک به ارمغان آورده است. هوش علمی و فناوری سبک زندگی گذشته را تغییر می‌دهد و واقعاً به بیماران کمک می‌کند دوباره بایستند و راه بروند.
زمان ارسال: مه-24-2024
