چگونه با پیری روبرو شویم

پیر، ما دیگر پیر شده ایم! فقط این است که الان در سلامت هستیم و ذهن روشنی داریم. وقتی پیر شدیم منتظر چه کسی باشیم؟ باید در چند مرحله مورد بحث قرار گیرد.

مرحله اول: 60-70 سالگی
پس از بازنشستگی، زمانی که شصت تا هفتاد ساله شوید، وضعیت سلامتی شما نسبتاً خوب خواهد بود و ممکن است شرایط شما اجازه دهد. اگر دوست دارید کمی بخورید، اگر دوست دارید کمی بپوشید و اگر دوست دارید کمی بازی کنید.
به خودتان سخت نگیرید، روزهایتان به پایان رسیده است، از آن استفاده کنید. مقداری پول نگه دارید، خانه را نگه دارید و مسیرهای فرار خود را ترتیب دهید.

مرحله دوم: عدم ابتلا به بیماری بعد از 70 سالگی
بعد از هفتاد سالگی، شما از بلایا رها هستید و هنوز می توانید از خود مراقبت کنید. این مشکل بزرگی نیست، اما باید بدانید که واقعاً پیر شده اید. کم کم قدرت بدنی و انرژی شما تمام می شود و واکنش های شما بدتر و بدتر می شود. هنگام غذا خوردن به آرامی راه بروید تا از خفگی و افتادن جلوگیری کنید. اینقدر لجبازی نکن و مواظب خودت باش!
برخی حتی یک عمر از نسل سوم مراقبت می کنند. وقت آن رسیده که خودخواه باشید و مراقب خود باشید. همه چیز را راحت کنید، در تمیز کردن کمک کنید و تا زمانی که ممکن است خود را سالم نگه دارید. تا جایی که ممکن است به خودتان زمان بدهید تا مستقل زندگی کنید. زندگی بدون درخواست کمک آسان تر خواهد بود.

مرحله سوم: بیمار شدن بعد از 70 سالگی
این آخرین دوره زندگی است و چیزی برای ترسیدن وجود ندارد. اگر از قبل آماده باشید، خیلی غمگین نخواهید بود.
یا وارد خانه سالمندان شوید یا از شخصی برای مراقبت از سالمندان در خانه استفاده کنید. همیشه راهی برای انجام آن در حد توان و در حد مناسب وجود خواهد داشت. اصل این است که بار فرزندان خود را از نظر روانی، کارهای خانه و مالی بیش از حد بر دوش ندهید.

مرحله چهارم: آخرین مرحله زندگی
وقتی ذهنتان روشن است، بدنتان از بیماری‌های صعب‌العلاج رنج می‌برد، و کیفیت زندگی‌تان به شدت ضعیف است، باید جرات رویارویی با مرگ را داشته باشید و قاطعانه نخواهید که دیگر اعضای خانواده شما را نجات دهند، و نمی‌خواهید اقوام و دوستانتان این کار را انجام دهند. زباله های غیر ضروری

از اینجا می‌توان فهمید که مردم وقتی پیر می‌شوند به چه کسی نگاه می‌کنند؟ خود، خود، خود.